Eskiden...

küçükken annemler bi yere gidecekleri zaman beni ve ablamı komşuya bırakırlardı. hiç sevmezdim öle bırakılmayı ki muhtemelen komşularım da bu olaydan memnun olmazlardı. orda kendimi çok kötü hissederdim bir an evvel annemler gelse de eve dönsem diye düşünürdüm. çünkü biz orda yabancı kontenjanındaydık. bi köşede beklerdik komşumuzun çocukları oyuncakları ile oynarken biz bi köşede sinmiş onları seyrederdik. hep dua ederdim bir an evvel büyüyeyim de artık kendi başıma evde kalabileyim kimsenin evine gitmek zorunda kalmayayım diye..

neden mi yazdım bunları...
birden çocukluk günlerim aklıma geldi