Sokak lambalarını patlatarak,başıboş kedileri kovalayarak,ana cadde ortasında avazın çıktıgı kadar bağırıp,bütün dünyaya küfrederek...Bunların hiçbirini yaparak bitirilemedi bu geceki isyan..Hepsi yapıldı ama daha yapılması gereken yada gerekmeyen ama bi şekilde içerideki acıyı,içerideki mikrobu kusmayı sağlayacak birşeyler yapılmalıydı bu gece.Belki birşeyler yazılmalıydı..
Heyecanlı tribüncü edasıyla başlanıldı tespit edilmiş evin önündeki sprey operasyonuna.. Sonra liseli aşık modunda heyecanlı ve bi o kadarda arabesk şekilde devam edildi o isyan dolu yazıları yazma işine.. En sonunda sireni öten ekip arası görülünce, 80li yılların siyasi gençleri gibi surat saklanarak olay yerinden kaçarak geri vites modunda bitirildi..
7 dakikaya sığdırılan 3 ayrı kişilik..3üde olduk kimi zaman.. Ama bir "biz" olamadık hiçbir zaman.. ki zaten hep "ben" olarak kalmanın verdiği acıyla yaptık bütün bu eylemleri. Yazılacaklar bitmemişti elbet, belkide bu öfkeden bu isyandan nasibini alacak son parça değildi şu anda kullanılan pc klavyesi. Bitmezdi, bitemezdi bu isyan. Artık yeter'di.. Biri bu gidişata dur demeliydi.. Ama kim?
Çok defa üzüntülü oturduğu olmuştur insanın pc başına. Ama isyan için pc başına oturanına az rastlanır. Gerci isyanı başlatanda yine bu kahrolası teknolojidir kimi zaman.
Mutlu ifade koymayalı uzun zaman gecmiş olan kişisel iletinde yine birşeylere isyan varken, olmadık birini çevrimiçi görürsün lanet olası bi programda.. Ve sana yıllar önce yutkunarak, belki de agzından kerpetenle çıkartılarak söylenen o iki kelimeyi yine görürsün onun kişisel iletisinde.. Ama bi fark vardır. O iki kelimenin yanındaki 3. kelime bir şahıs isimdir ve ne yazıkki senden başka bir şahıs ismidir. Bütün bu serzeniş, bütün bu isyan o isime de değildir aslında. yine dönüp dolaşıp patladığın kişi kendin olursun..Bazen hayatın bundan sonra karşına hep bu tür şerefsizliklerle çıkacagını düşününce aklına çok acayip şeyler gelir.. "yok artık ben o kadarını da yapmam" diyeceğin şeyler..
Ama inan ki o kadarını sen de yapabilirsin.. yapmamalısın ama yapmaya zorlanırsın..
Heyecanlı tribüncü edasıyla başlanıldı tespit edilmiş evin önündeki sprey operasyonuna.. Sonra liseli aşık modunda heyecanlı ve bi o kadarda arabesk şekilde devam edildi o isyan dolu yazıları yazma işine.. En sonunda sireni öten ekip arası görülünce, 80li yılların siyasi gençleri gibi surat saklanarak olay yerinden kaçarak geri vites modunda bitirildi..
7 dakikaya sığdırılan 3 ayrı kişilik..3üde olduk kimi zaman.. Ama bir "biz" olamadık hiçbir zaman.. ki zaten hep "ben" olarak kalmanın verdiği acıyla yaptık bütün bu eylemleri. Yazılacaklar bitmemişti elbet, belkide bu öfkeden bu isyandan nasibini alacak son parça değildi şu anda kullanılan pc klavyesi. Bitmezdi, bitemezdi bu isyan. Artık yeter'di.. Biri bu gidişata dur demeliydi.. Ama kim?
Çok defa üzüntülü oturduğu olmuştur insanın pc başına. Ama isyan için pc başına oturanına az rastlanır. Gerci isyanı başlatanda yine bu kahrolası teknolojidir kimi zaman.
Mutlu ifade koymayalı uzun zaman gecmiş olan kişisel iletinde yine birşeylere isyan varken, olmadık birini çevrimiçi görürsün lanet olası bi programda.. Ve sana yıllar önce yutkunarak, belki de agzından kerpetenle çıkartılarak söylenen o iki kelimeyi yine görürsün onun kişisel iletisinde.. Ama bi fark vardır. O iki kelimenin yanındaki 3. kelime bir şahıs isimdir ve ne yazıkki senden başka bir şahıs ismidir. Bütün bu serzeniş, bütün bu isyan o isime de değildir aslında. yine dönüp dolaşıp patladığın kişi kendin olursun..Bazen hayatın bundan sonra karşına hep bu tür şerefsizliklerle çıkacagını düşününce aklına çok acayip şeyler gelir.. "yok artık ben o kadarını da yapmam" diyeceğin şeyler..
Ama inan ki o kadarını sen de yapabilirsin.. yapmamalısın ama yapmaya zorlanırsın..
Biz sevmekten mahkumuz, müebbet ölüm bize;
Ölmek kurtuluş ama intihar haram bize!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder