bir veda yazisi yazmak gerekti, yazmak ne kadar zor... sen satir baslarinda dogup satir sonuna öluyorsun.. bir yandan aklı kurcalayan boşa kürek çekilen yıllar ve pes etmek. Psikosomatik durumum yavaş yavaş dile geliyor..
Şimdi odamda Avrasya'nın bu en sevdiğim kentinde kendimi dinliyorum. Kendimi ayrılışların acılarına çoktan alıştırdım. Başlayan her ilişki güzelliklerin yanısıra arayışların da acılarını tattırdı bana. İçine daldığım en büyük mutluluklar her zaman acılarla, her yaşam da biraz olsun ölümle bezenmişti. Yaşamak, bu güç olguyu karşılamak için, başka bir seçenek bulamadığım için. Ölüm güç olduğu için, cesaret edemediğim için. Yaşam nötron bombasına benzediği için.
Ben sanmıştım ki sevgili birer yolcuyduk aynı ormanda kaybolmuş ama hayat öyle bir şey değilmiş ben bilemedim...bazı sabahlar "o da beni seviyor" diye bir ses beliriyor aniden içimde. ayıplayarak kovuyorum apansız çıkan bu edepsizi. bunca şeye rağmen dahi anlamındaki "da" yı kullanmasına bozuluyorum en çok. bir sigara yakabilsem... arabanın penceresini indiriyorum. gecenin zifir karasına inat parıldayan sarı şehir ışıklarını izliyorum. suratıma bakıyorum sonra "capon" diyişin geliyor aklıma, anımsamalarımı, yanılsamalarıma katıp kafamı arkaya atıyorum istemsiz. aynadan şöförle göz göze geliyoruz. "ilk sağdan giriyoruz" diyebiliyorum tüm ciddiyetimle, "ekerlerden sağa" diye ekliyorum... merdivenleri çıkarken eksik olan iki ayak sesini düşünüyorum, anahtarı çevirirken kikirdemeleri, eve girerken bele dolanan elleri. yoksun, bir ben varım, bir kendim. Sen ise unut diyorsun bana, unut diyorsun ben ise nasıl unuturum... insan uyanmayı unutur mu hiç? gördüğüm en güzel rüyasın, boğazımda düğümsün, yutkunsam gideceksin, yutkunmasam ölürüm derdim. elimde kalan son kozdu seni unutmaya calismak...Ama şimdi tek çare bu gibi.... baska turlu ne gercek olabilecek bir hayalsin, ne de acisini dindirebilecegin bir ani...tek sey kaldi artik geriye... Artık böyle kalacak aramızda ne varsa sahipsiz, açık...örtmeye üstünü vaktimiz olmayacak sen ve benden geri kalanları oysa ne kadar çok anı var....
içimde inşası bitirelememiş bir dünyayı yok ettin..ne olur geri dönme..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder