Benim hala umudum var..

En kötü anlarda bile umuda inanmaktır ayakta tutan bizi.Aslında çokça fakat son dönemlerde iyice tavan yapan tutunduğun her dalın elinde kalması gibi lanet olasıca bi hayat yaşıyorum.Ufacık bir mutlulukla çok şeyin yolunda gittiğini düşünüp kendimi kandırıyorum.Evet belki bu sefer yine aynı şeyi yapıyorum bile bile,sonunda dibe vurucağımı göre göre ama işte tutunuş sebebimiz diyoruz ya umut..
Nedir bunca perişan eden bizi diye soruyorumda aslında çokça.İstediklerimizi gerçekleştirmek için çok mu çaba sarf ediyoruz?Hayatımızdan bişeyler vermeye hazırmıyız?Daha bu sorulara bile kesin cevaplar veremeden bişeyleri istemek sanırım saçma..
Dikilip karşılarına haykıramadıktan,içindekileri kusamadıktan,perişan olduğun üç geceyi anlatamadıktan sonra neyin mücadelesi bu? Dibe vur,hayatın sikilsin,alkolden başka sıvı gırmeyen bünyen suyun tadını unutsun!Kahret kendini,ayaklarının seni nereye götürdüğünü bilmeden yürü,gecenin belkide son tramvayına bin,otur bi köşeye kafanı cama yasla,düşün.Yüzleş bu sefer kendinle,kaçma.Kaçtıkların her karşına çıktığında birbirinden farkı olmayan gecelerine son vermek için dur.Küfret haykırarak,bağır.Bu seferde bunları dene.Dibe vurduğun anlardan çıkısın olsun bu kez.Belki hiçbişey değişmeyecek ama umut ya işte.Yaşama sebebimiz..

Benim hala umudum var,

İsyan etsemde istediğim kadar..