Genel itibariyle çok değişik duyguları haykırdığımız bu sayfanın duygusal periyotlarını biraz daha arabeskleştirecek tarzda yazılara imza attım çoğu zaman.An itibariyle yapılmış olan bir msn görüşmesinde aldığım güzel haberler yine bu yönde birkaç cümle yazmaya itti beni.Bu sefer arabeskin hüzünlü kutbunun tam zıttında birazda gaz dolu,heyecanlı ve (u)mutlu bir şeyler koptu içimden.
Sene başında İzmit deplasmanı öncesi “belkide sevinçle kucaklaşır,başlarız kaldığımız yerden” diye atılan başlığı daha da anlamlandıracağını düşündüğüm volume 2 uzantısını hisseder oldum.Takım her ön elemeyi geçtiğinde gazetelerde dillendirilen bir 2000 ruhu vardır ya,benimde 2007 ruhu düşüverdi aklıma ve “arkada sekiz kişi ölmeye hazır” sesleri çınlamaya başladı kulaklarımda.
Hoş hiçbir zaman kaybolmadı bu ruh ama kimi zaman ruh çağırma seanslarındanda geri durmadık.Şimdi eksiksiz ve hatta takviyeli bir şekilde "gidilmesi zor ama gidilmesi gereken" yerlere yol alma vaktidir.Beylikdüzü-ortaköy hattındaki arkadaşların ilk starex için ortaklaşa yaptıkları girşimlerin tekrarını ümit ediyorum.
geliyorum köpekler gibi acı çekerek,
geliyorum hasretini gözlerinden öperek !
dipnot:bu sene yol üstünden alınma vasfı bir kenara bırakılıp,köprü üzerinden beraber el sallanacak terkedilen istanbula..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder