Canlanıyor Hatıralar

Koltuk üstü bayık bir Trt1 gecesi ilgi çekmeyince, toplu bir atraksiyon isteği bedenleri Beyoğlu'na iteledi. Hava kararalı çok olmamış, Eloy dolaylarında atkılı birtakım şahıslar kolgezmekte. Normal insanlar geçen vakitle beraber azalmaya, mekanda göze batan kırmızı renk koyulaşmaya başlıyor. Peşindeyiz nüfusu da kalabalık. Atmosferde oksijen iyice azalınca arka köşe göze kestirildi, yarı görüş açısı da pas geçildi. Dillerde tutturuldu bin türlü beste. Zaman, bardakların geliş gidiş hızını geçmeye başladığı vakitlerde maç başladı. Harry Kewell'ın kaçırdığı golde öyle istendiğinden midir, algıda kayma mıdır, zaten ekrana tam hakim olamıyor olmamızdan mıdır bilinmez gol diye yıkıldı ortalık. Akabindeki kornerde 2 geliyor 2 başlamıştı bile. Bildiğin rezil olduk, o an sokaktan geçenler eve gidince skoru garipsemiştir. Baros'un pozisyonda Oğuz Sarvan es geçilmedi, olaya Sarkozy bile müdahil oldu sonradan. Golsüz devre arası merasimi sessiz geçmiyor, Andaç abi her türlü besteye uyarlanıp alkol tahriğine maruz kalıyordu. İstek yerine getirildi, şen ola peşinde şen ola. İkinci yarı Nonda oyunda, hayat onda ama üçüncü bacağı oyuna etki etmiyor. Pek hafızalarda yer etmiyor bu devre ama istediğimizi alıyoruz gibi.

Bu uğursuz takımı yenme sorunsalını televizyon başında olmayacağımız bir güne, haftaya bırakıyoruz. Maçtan sonra selamlamalar, sabahlamalar eşliğinde ortam boşalıyor ama gidecek yeri olmayanlar sabit. Anlatılmaz kederde Türk sanat müziği tadında çevirimler bir ufak pencereden çıkıp Beyoğlu'nda yankılanıyor. Avantajlı skorun etkileri yine de mevcut, mutlu hal makaraya yansımış vaziyette; vodafone ansızın gelişen ataklara kafa kesme işaretleriyle cevap vererek yetiniyor. Bir gün çıktı geldi o voda'yım ben diye ama biz onu her haliyle seviyoruz. Dağılın ulan kalıbı çıngırdayınca usulca uzaklaşıyoruz yine döneceğimiz yere, ruhsal olumluluğa okul ve iş vaziyetleri duvar gibi çarpıyor elbet yolun sonunda.

Korkmadan yürüyoruz!